Тэхнічныя рэгламенты ЕАЭС, у які ўваходзіць і Беларусь абавязваюць інфармацыю аб таварах і паслугах даводзіць абавязкова па-руску. Калі заканадаўства краін-удзельніц прадугледжвае абавязак выкарыстання і дзяржаўнай мовы, то інфармацыя даводзіцца і на дзяржаўнай, або дзяржаўных мовах.

Зараз ў Беларусі дзейнічае закон “Аб абароне правоў спажыўцоў”, паводле якога інфармацыя аб таварах і паслугах павінна даводзіцца да спажыўцоў па-беларуску або па-руску. Такім чынам, беларускае заканадаўства не прадугледжвае абавязку выкарыстоўваць абедзве дзяржаўныя мовы. Беларусь з’яўляецца адзінай краінай ЕАЭС, што мае дзве дзяржаўныя мовы, адна з якіх руская. Усе іншыя краіны ЕАЭС у сваім нацыянальным заканадаўства маюць патрабаванне выкарыстоўваць пры інфармаванні аб таварах і паслугах дзяржаўную мову. У выніку гэтага склалася такая сітуацыя, што нацыянальныя і замежныя вытворцы выкарыстоўваюць мовы краін ЕАЭС і абавязковую рускую мову, у большасці выпадкаў ігнаруючы беларускую мову і правы беларускамоўных спажыўцоў. Акрамя гэтага, Беларусь адзіная краіна ЕАЭС, нацыянальная мова якой у ЕАЭС не з’яўляецца абавязковай у сферы інфармавання спажыўцоў аб таварах і паслугах і праз гэта амаль не выкарыстоўваецца, што прыніжае краіну як паўнапраўнага суб’екта ЕАЭС.

Каб выправіць гэта, неабходна ўнесці змены ў беларускі закон “Аб абароне правоў спажыўцоў”, паводле якога інфармацыя аб таварах і паслугах павінна ў абавязковым парадку даводзіцца на дзвюх дзяржаўных мовах — беларускай і рускай.

Беларускія прадукты асацыююцца за мяжой з добрай якасцю. Беларуская мова паспяхова падкрэслівае і падштурхоўвае расейскага (казахскага, любога іншага) спажыўца да пакупкі менавіта беларускага тавару. А беларуская мова на ўпакоўцы дадае упэўненасці. што гэта не падробка пад лэйблам Made in Belarus, а сапраўдны аўтэнтычны беларускі прадукт.

==================================================


Технические регламенты ЕАЭС, в который входит и Беларусь обязывают информацию о товарах и услугах доводится обязательно по-русски. Если законодательство стран-участниц предусматривает обязанность использования и государственного языка, то информация даётся и на государственном, или государственных языках.

Сейчас в Беларуси действует закон "О защите прав потребителей", согласно которому информация о товарах и услугах должна доводиться до потребителей по-белорусски или по-русски. Таким образом, белорусское законодательство не предусматривает обязанности использовать оба государственных языка. Беларусь является единственной страной ЕАЭС, которая имеет два государственных языка, один из которых русский. Все другие страны ЕАЭС в своем национальном законодательстве содержат требование использовать при информировании о товарах и услугах государственный язык. В результате этого сложилась такая ситуация, что национальные и иностранные производители используют языки стран ЕАЭС и обязательно русский язык, в большинстве случаев игнорируя белорусский язык и права белорусскоязычных потребителей. Кроме этого, Беларусь единственная страна ЕАЭС, национальный язык которой в ЕАЭС не является обязательным в сфере информирования потребителей о товарах и услугах и по этой причине почти не используется, что снижает престиж страны как полноправного субъекта ЕАЭС.

Чтобы исправить это, необходимо внести изменения в белорусский закон "О защите прав потребителей", согласно которым информация о товарах и услугах должна в обязательном порядке подаваться на двух государственных языках — белорусском и русском.

Белорусские продукты ассоциируются за границей с хорошим качеством. Белорусский язык удачно подчёркивает и подталкивает российского (казахского, любого другого) покупателся к покупке именно белорусского товара. А белорусский язык на упаковке добавляет уверенности, что это не подделка под лейблом made in Belarus.

Хотелось бы отметить, что в странах. где несколько языков — отлично уживаются все языки на упаковках продукции: Швейцария, Бельгия, Канада, Финляндия и некоторые другие.